Սեռական ոտնձգության դեպքերը հազվադեպ չեն Հայաստանի Հանրապետությունում։ Սեռական ոտնձգությունից տուժած անձինք որպես կանոն խուսափում են դիմել իրավապահ մարմիններին՝ իրենց խախտված իրավունքները վերականգնելու համար։ Դա պայմանավորված է թե՛ բռնություն ենթարկվածների նկատմամբ հանրության բացասական վերաբերմունքով և պախարակմամբ, թե՛ զոհերին բռնության մեջ մեղադրելով, թե՛ իրավապահ մարմինների ոչ պրոֆեսիոնալ, ոչ զգայուն և զոհակենտրոն մոտեցմամբ։
16 տարեկանից բարձր անձանց նկատմամբ անառակաբարո գործողություններ, սեռական ոտնձգություն իրականացնելը քրեականացված չէ ներպետական օրենսդրությամբ։ Ըստ Քրեական օրենսգրքի՝ սեռական հետապնդումներից ու ոտնձգություններից տուժող կարող են հանդիսանալ միայն մինչև 16 տարեկան անձինք։ Իսկ 16 տարեկանից բարձր այն անձինք, ում նկատմամբ կատարվել են անառակաբարո գործողություններ, տվյալ հանցագործությունից տուժած չեն կարող համարվել։
16 տարեկանից բարձր անձանց նկատմամբ անառակաբարո գործողություններ, սեռական ոտնձգություն իրականացնելը քրեականացված չէ ներպետական օրենսդրությամբ։ Ըստ Քրեական օրենսգրքի՝ սեռական հետապնդումներից ու ոտնձգություններից տուժող կարող են հանդիսանալ միայն մինչև 16 տարեկան անձինք։ Իսկ 16 տարեկանից բարձր այն անձինք, ում նկատմամբ կատարվել են անառակաբարո գործողություններ, տվյալ հանցագործությունից տուժած չեն կարող համարվել։
Մենք
